I2C คืออะไร
I2C เป็นโปรโตคอลอนุกรมที่ใช้สำหรับอินเทอร์เฟซแบบสองสายเพื่อเชื่อมต่ออุปกรณ์ความเร็วต่ำ เช่น ไมโครคอนโทรลเลอร์, EEPROM, ตัวแปลง A/D และ D/A, อินเทอร์เฟซ I/O และอุปกรณ์ต่อพ่วงอื่นๆ ที่คล้ายกันในระบบฝังตัว เป็นบัสการสื่อสารแบบอนุกรมแบบซิงโครนัส หลายมาสเตอร์ หลายทาส แพ็กเก็ตสวิตช์ คิดค้นโดย Philips Semiconductors (ปัจจุบันคือ NXP Semiconductors) ในปี 1982
I²C ใช้ Open Drain แบบสองทิศทางเพียงสองทิศทางเท่านั้น (ข้อมูลอนุกรม (SDA) และนาฬิกาอนุกรม (SCL)) และใช้ตัวต้านทานเพื่อดึงศักยภาพขึ้นมา I²C อนุญาตให้ใช้ช่วงแรงดันไฟฟ้าในการทำงานได้มาก แต่ระดับแรงดันไฟฟ้าทั่วไปคือ +3.3V หรือ +5v
การออกแบบอ้างอิง I²C ใช้พื้นที่ที่อยู่ 7 บิต แต่สงวนไว้ 16 ที่อยู่ ดังนั้นจึงสามารถสื่อสารกับโหนดได้สูงสุด 112 โหนดในกลุ่มบัส [a] บัส I²C ทั่วไปมีโหมดที่แตกต่างกัน: โหมดมาตรฐาน (100 kbit/s), โหมดความเร็วต่ำ (10 kbit/s) แต่ความถี่สัญญาณนาฬิกาสามารถปล่อยให้ลดลงเหลือศูนย์ได้ ซึ่งหมายความว่าการสื่อสารสามารถถูกระงับได้ บัส I²C รุ่นใหม่สามารถสื่อสารกับโหนดได้มากขึ้น (รองรับพื้นที่ที่อยู่ 10 บิต) ในอัตราที่เร็วขึ้น: โหมดเร็ว (400 kbit/s), โหมดเร็วบวก (1 Mbit/s), โหมดความเร็วสูง (3.4 Mbit /s) โหมดเร็วพิเศษ (5 Mbit/s)
I²Sคืออะไร?
I²S (เสียงระหว่าง IC) เป็นมาตรฐานอินเทอร์เฟซบัสอนุกรมอิเล็กทรอนิกส์ที่ใช้สำหรับเชื่อมต่ออุปกรณ์เสียงดิจิทัลเข้าด้วยกัน มาตรฐานนี้เปิดตัวครั้งแรกโดย Philips Semiconductor ในปี 1986 ใช้เพื่อถ่ายโอนข้อมูลเสียง PCM ระหว่างวงจรรวมในอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์
อินเทอร์เฟซฮาร์ดแวร์ I2S:
1. สายนาฬิกาบิต
เรียกอย่างเป็นทางการว่า "นาฬิกาอนุกรมต่อเนื่อง (SCK)" มักเขียนเป็น "บิตคล็อก (BCLK)"
นั่นคือข้อมูลแต่ละบิตที่สอดคล้องกับเสียงดิจิทัล SCLK มีพัลส์
ความถี่ของ SCLK = 2 × ความถี่การสุ่มตัวอย่าง × จำนวนบิตการสุ่มตัวอย่าง
2. สายนาฬิกาคำ
เป็นที่รู้จักอย่างเป็นทางการว่า "การเลือกคำ (WS)" [โดยทั่วไปเรียกว่า "LRCLK" หรือ "Frame Sync (FS)"
0 = ช่องซ้าย 1 = ช่องขวา
3. อย่างน้อยหนึ่งบรรทัดข้อมูลมัลติเพล็กซ์
อย่างเป็นทางการเรียกว่า "ข้อมูลอนุกรม (SD)" แต่สามารถเรียกว่า SDATA, SDIN, SDOUT, DACDAT, ADCDAT ฯลฯ
แผนภาพเวลาของI²S
