در دنیای اینترنت اشیا، معماری شبکه معمولی به شرح زیر است. ابتدا دستگاه ترمینال یا حسگر سیگنال ها یا اطلاعات را جمع آوری می کند. برای دستگاه هایی که نمی توانند به اینترنت یا شبکه اینترانت دسترسی داشته باشند، حسگر ابتدا اطلاعات شناسایی شده را به دروازه اینترنت اشیا ارسال می کند و سپس دروازه اطلاعات را به سرور ارسال می کند. برخی از دستگاه ها عملکردهای خاص خود را برای دسترسی به شبکه دارند، مانند تلفن های همراه که می توانند مستقیماً به سرور متصل شوند.
گاهی اوقات، برای از بین بردن فشرده سازی سرور، می توانیم برخی از پروتکل های ارتباطی سبک را انتخاب کنیم، مانند MQTT به جای HTTP، پس چرا به جای HTTP، MQTT را انتخاب کنیم؟ از آنجایی که هدر پروتکل HTTP نسبتاً بزرگ است و هر بار که داده ارسال می شود، بسته ای برای اتصال/قطع اتصال TCP ارسال می شود، بنابراین هر چه داده های بیشتری ارسال شود، کل ترافیک داده ها بیشتر می شود.
هدر MQTT نسبتا کوچک است و همچنین می تواند داده های بعدی را با حفظ اتصال TCP ارسال و دریافت کند، بنابراین می تواند کل ترافیک داده را بیش از HTTP سرکوب کند.
علاوه بر این، هنگام استفاده از MQTT باید به این نکته نیز توجه داشت که ضمن حفظ اتصال TCP MQTT، داده ها ارسال و دریافت شوند. از آنجایی که MQTT با حفظ اتصال TCP میزان ارتباط را کاهش می دهد، اگر هر بار که ارتباط داده انجام می شود اتصال TCP را قطع کنید، MQTT هر بار که داده ها ارسال می شود، پردازش اتصال و قطع اتصال را انجام می دهد، درست مانند HTTP، اما نتیجه باعث افزایش ارتباطات می شود. جلد.
آیا می خواهید در مورد نحوه عملکرد دروازه اینترنت اشیا بیشتر بدانید؟ در صورت تمایل با Feasycom Ltd تماس بگیرید.
